The Intro
![]() Credits!
![]() ![]()
| Sunday, 2 March 2014 • Permalink • Add comment {0}
Untuk Si Kawan Baik
Assalamualaikum semua. Lama dah Lia tak update blog Lia. Kan? Hmm.
Memandangkan Lia tak ada kerja nak buat, so Lia update lah blog nie sambil dengar lagu. Entri Lia sebelum sebelum nie just about cinta right? So kali nie, Lia nak update pasal KAWAN.
Kawan? Siapa? Hmm. Siapa ye? Of course lah yang segila sebengong dengan Lia sekali. Hahaha. But . . .
Hmm. Lia tak bertegur siapa pun dengan dia buat masa sekarang. Tak tau mana silap dia. Mungkin silap dia datang dari Lia. Mungkin jugak silap tu datang dari dia. Kan? *jeling*
Lia ada dua orang kawan yang Lia dah anggap macam adik beradik Lia sendiri. Nama dia Linda and Ekin. Linda nie dah tua dah. Umur dia baya akak Lia, 21 tahun. Tua kan? Hahaha. Maaf kak. Ekin pulak dia baya Lia. Tapi dia lambat masuk belajar. So, dia macam adik Lia. Hahaha. Ops! Maaf Ekin.
Ada satu cerita yang Lia nak share. Ada satu malam tu, kitaorang pergi keluar makan dekat belakang Maybank. Orang panggil kedai makan kuning. Sebab semua meja makan dia warna kuning. Kitaorang bertiga keluar makan. Kaki Lia sakit time tu. Disebabkan lapar and fikirkan diaorang tu kawan kesayangan, Lia keluar jugak. Sedap masing masing makan.
Ada ke patut masa nak lintas jalan besar, kak Linda boleh cakap kuat kuat "Jap! Jap! Orang cacat nak lintas. Hahaha. Dengan gaya dia. Dengan suara dia. Memang tak boleh lupa lah. Masuk pulak kalau Ekin buat. Memang kelakar habis. Lia tak ambil hati pun. Sebab bagi Lia benda tu happy apa. Gelak sakan masing masing time otw nak balik hostel. Memang tak boleh lupa. Tapi Lia dah biasa dah dengan word "Orang Cacat Nak Lalu" Hahaha. Aduhai.
Time nak balik kitaorang lalu jalan shortcut. Jalan laluan kecik lah katakan. Tapi tepi perumahan lah. Tengah borak borak sambil jalan tu, tiba tiba ada pulak anjing nie menyalak. Kemain lintang pukang lagi kak Linda and Ekin. Hahaha. Tapi Lia tak lari. Memang tak lah nak lari dengan kaki sakit bagai semua tu. Hahaha. Memang tak boleh lupa lah diaorang. Diaorang tinggalkan Lia dekat belakang. Dah lari lari boleh pulak stop toleh belakang nak tengok Lia lari ke tak. Hahaha. Aduhai. Memang Lia takkan lari lah kan. Anjing tu dalam rumah je pun. Lari mengalahkan kilat. Sumpah tak boleh lupa. Dah lepas dari lorong tu, semua berhenti jap semata mata nak tergelak. Kak Linda siap gelak terduduk atas jalan. Lia siap duduk jap tepi longkang. Ekin sampai cangkung cangkung. Hahaha.
Sampai rumah Lia terus masuk bilik cerita dekat kak Dee. Sambung gelak balik dalam rumah. Hahaha. Memang tak boleh lupa lah. Sampaikan Lia cakap "baru sekarang aku nampak erti kawan, anjing baru menyalak korang lari lintang pukang tinggalkan aku" Hahaha. Lia tak salahkan diaorang pun sebab lari tinggalkan Lia. Lia time tu dah redha je kalau anjing tu dekat luar rumah. Benda tu jadi bahan gelak dalam rumah.
Tapi, semua tu dah senyap. Lia dah tak bertegur dengan kak Linda. Tak bercakap. Tak bertentang mata. Hmm. Kenapa ye? Mungkin sebab Lia terasa hati dengan ayat kak Linda kot. Lia cuma mintak tolong ambilkan usb je pun. Kak Linda cakap "amboi kau. Ingat kau anak raja" Perghhh! Lia terus masuk bukak selipar ambil sendiri. Sentap kak. Cara akak cakap lain. Sedih jap. Ingatkan lepas tu okay dah. Sekali, hmm. Sambung pulak dekat mamak. Lia tak kisah kak. Lia tak berkira. Akak lupa nak bawak duit. Ekin cakap guna duit Lia dulu. Lia tak cakap apa apa lagi, akak dah cakap "Aahh! Tak payah!" Terkejut kak. Sentap jugak. Tak pernah kot akak cakap sekeras tu selama nie dengan Lia. Sebab tu Lia terus balik rumah. Dah lah Lia tengah tak okay dengan abang. Memang mood terbang melayang teruk time tu.
Masuk hari nie, dah 3 hari kita tak bertegur. Rindu nak bergaduh dengan kau kak. Rindu nak bertekak dengan akak pasal benda yang merepek merepek. Tapi semua tu dulu je. Entah boleh berulang ke tak. Kan? As long as Lia tak ada dengan akak, akak still ada Ekin. Akak tak sorang sorang pun. Lia okay je. Sebab kak Ekin ada mintak Lia jaga akak. Tapi Ekin ada. Dia boleh jaga akak. Kan? Tipu lah kalau Lia tak sedih kan. Sebelum nie apa apa pun bertiga. Now? Tengok korang berdua keluar sama sama. Hmm. Rasa nak nangis pun ada. Hahaha. Kelakarkan? Sedih kot. Tak apa lah. Nanti kita keluar sama sama lagi okay? In Shaa Allah. Tunggu kaki Lia sihat 100%. Nanti tak susahkan sesiapa pun. Tak ada lah susah payah bawa budak cacat lintas jalan. Kan? Hahaha. Lawak okay. Serious talk, Lia terasa menyusahkan korang berdua time keluar dengan korang dengan kaki sakit nie. Sebab tu kadang kadang Lia ada cakap "tak nak follow" kalau korang nak keluar. Tapi korang ajak jugak. Disebabkan sayang Lia follow. Sebab kita BERTIGA! :')
"Maafkan Lia kalau Lia yang salah kak Linda. Lia tak boleh tak bercakap dengan akak. Lia jadi kekok. Tapi nak buat macam mana. Akak pun nampak okay je. Lia pun okay lah. Rindu nak keluar sama sama. Rindu nak gelak macam orang gila dekat jalan. Rindu semuanya. Walaupun baru berapa hari je tak bertegur"
"Maafkan Lia akak Ekin kalau time akak datang sini, Lia tak ada. Lia balik Seremban. Buat apa Lia stay sini kalau tak bertegur kan? Macam orang bodoh. Sedih. Sorang sorang. Sedih sangat. Hmm. Nak menangis tapi tak mampu nak keluarkan air mata. gedik tak?"
"Ekin, kau jaga kak Linda tu. Dia tu keras kepala. Ikut suka dia je nak buat apa dia nak buat. Walaupun dia lagi tua dari kau, tegur dia kalau dia nak buat benda yang tak sepatutnya. Tau?"
Dah. Dah. Tak nak feeling lebih lebih. Lia okay.
|